Naukowcy badają spadek poziomu sodu. Niebezpieczny dla biegaczy?

Hiponatremia to spadek poziomu sodu. W badaniu przeprowadzonym na uczestnikach Spartathlonu przyjęto, że jest to ubytek poniżej 135 mmol/l. Przyczyną może być odwodnienie lub przewodnienie. Badania prowadzono przez dwa lata. Wzięło w nich 63 zawodników, którzy w całości pokonali trasę z Aten do Sparty.

Przed startem oraz 15 minut po zakończeniu biegu Sparatathlończycy oddawali próbkę krwi. W drugim roku badań, pobierano również próbki na 93. kilometrze. Oprócz poziomu sodu, badacze sprawdzali również wzrost i wagę uczestników.

Zanim jeszcze bieg się rozpoczął, próbki 9 osób wskazywały na objawy lekkiej hiponatremii. Prawdopodobną przyczyną było przyjęcie zbyt dużej ilości płynów i/lub zbyt niska zawartość sodu zaaplikowana w okresie przygotowawczym. Na 93. kilometrze takich osób było 7 z czego 3 cierpiały na poważną hiponatremię. Dwójka biegaczy mimo wyjątkowo niskiego poziomie sodu w tym punkcie pomiaru bez problemu ukończyły bieg. Na mecie 65 proc. badanych miało zaniżony poziom sodu. To najwyższy odsetek odnotowany na trasach biegów, na których wykonano badania.

Chociaż objawy spadku poziomu sodu bywają uciążliwe i niebezpieczne (bóle głowy, mdłości, wymioty, poczucie zagubienia, drgawki, obrzęk mózgu, skurcze mięśni), żaden z 63 Spartathlończyków nie wymagał hospitalizacji. To może oznaczać, że organizmy ultramaratończyków są przyzwyczajone do takich spadków. Średni poziom sodu na mecie wynosił 133 mmol/l. Co ciekawe zawodnicy z hiponatremią stracili mniej kilogramów (ok. 2,06 kg), niż ci z wyższym poziomem (ok. 3,36 kg).

Naukowcy wysnuli z badań rekomendację, by uczestnicy tak długich biegów, znali zarówno swój poziom sodu przed biegiem, jak i rozpoznawali niebezpieczne objawy utraty minerałów.

Średni czas ukończenia Spartathlonu przez uczestników badania to 33h +/- 3 h. Najszybszy z zawodników zanotował czas poniżej 24 h. Najwolniejszy do Sparty przybiegł po 36 godzinach.

Źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6798088

IB