Ekonomia biegu definiowana jest jako poziom poboru tlenu przy określonej intensywności wysiłku (prędkości biegu). Wśród zawodników posiadających wysoki poziom VO2max czynnikiem decydującym o sukcesie w długotrwałych konkurencjach wytrzymałościowych jest często różnica w poziomie ekonomii biegu.
W trakcie biegu z określoną prędkością wysiłkowe zużycie tlenu u bardziej ?ekonomicznego? sportowca będzie mniejsze niż u zawodnika charakteryzującego się mniejszą ekonomią. Na przykład, podczas biegu z prędkością 16 km/h wielkości poboru tlenu może wynosić, odpowiednio dla ww. zawodników, np. 50 i 58 ml/kg/min.
Poprawa ekonomii biegu w efekcie treningu fizycznego prowadzi do zmniejszenia poboru tlenu (bardzo często wyrażanego względem indywidualnego %VO2max) przy określonym poziomie intensywności. Korzystnym efektem, wynikającym ze zmian adaptacyjnych, jest wolniejsze tempo zużycia substratów energetycznych, prowadzące do oszczędniejszego wykorzystywania zasobów glikogenu mięśniowego w trakcie długotrwałego wysiłku fizycznego.
Andrzej Sagalara
www.bodyrelax.pl
