Wyniki badań przeprowadzonych na mieszkańcach 5 krajów przez Uniwersytet Loyola zaskakują. Okazuje się, że gdy wybieracie się na trening i ograniczacie czas siedzenia, ze względu na chęć zachowania szczupłej sylwetki, wcale nie sięgnęliście po skuteczną metodę. Wstanie z krzesła i odpowiednia dawka ruchu jest doskonałym sposobem na poprawę zdrowia, zmniejszenie ryzyka wystąpienia poważnych schorzeń, lepszy nastrój i dłuższe życie, ale wcale nie chroni przed nadmiarowymi kilogramami.
W badaniu wzięły udział 1944 osoby w wieku od 25 do 40 lat. Mieszkały w USA, Ghanie, RPA, na Jamajce i Seszelach. Wolontariusze pochodzili z różnych grup społecznych i charakteryzowali się różnym stylem życia. Ich poziom aktywności fizycznej, był mierzony przez urządzenie, które stale nosili przy sobie przez tydzień. Urządzenie zapisywało liczbę kroków i wydatek energetyczny, a całe badania powtórzono dwukrotnie: rok i 2 lata po pierwszych pomiarach.
Podczas pierwszego pomiaru, biorąc pod uwagę średnią wagę, najmniej ważyli mieszkańcy Ghany, najwięcej Amerykanie. Ghańczycy byli również bardziej wysportowani i częściej deklarowali, że przynajmniej 2,5 godziny w tygodniu poświęcają na ruch o średniej intensywności. Jednak sprawdzając w toku badań przyrost kilogramów w każdym z krajów, okazało się, że najwięcej utyli ci, których aktywność fizyczna była zgodna z wytycznymi.
W ciągu 3 lat badania najmniej przytyli Amerykanie (mężczyźni) i Jamajki. Odpowiednio 0.1 ± 3.3 kg/rok ; −0.03 ± 3.0 kg/rok. Dla porównania, wyniki mężczyzn z RPA i kobiet z Ghany wyglądały następująco 0.6.0 ± 3.0 kg/rok; 1.22 ± 2.6 kg/rok. Waga wzrosła zarówno u mężczyzn jak i u kobiet (z wyjątkiem Jamajki), mniej wzrosła w grupie najbardziej otyłych na początku procesu.
Na wynik szczegółowy nie miał wpływu siedzący tryb życia na początku badań. Znaczenie miała początkowa waga, wiek i płeć. Autorzy badania sugerują, że w przypadku zapobiegania nadwadze, większe znaczenie niż ruch, mogą mieć takie czynniki, jak sposób odżywiania.
IB
