Miasteczko Biegaczy

Miasteczko Biegaczy to film dokumentalny w reżyserii Jerry?ego Rothwella ukazujący fenomem wybitnych afrykańskich lekkoatletów. Biegacze pochodzący z Bekoji w Etiopii zdobyli łącznie 8 medali olimpijskich, pobili 10 światowych rekordów i mają na koncie 32 tytuły Mistrzów Świata. Ta niewielka wioska jest wylęgarnią talentów na światową skalę takich jak Tirunesh Dibaba, Kenenisa Bekele czy Derartu Tulu. Skąd ten sukces? W Bekoji rodziców nie dziwi, że dzieci wstają wcześnie rano żeby pobiegać. Jak mówi jeden z bohaterów filmu, w sąsiadującym mieście zapytaliby ?Czy oni aby nie zwariowali?? Tu nikt o nic nie pyta. Liczy się działanie, codzienna praca, która jest dla młodych wymarzoną drogą do celu. W Bekoji w lekkoatletyce pokłada się ogromne nadzieje na wygraną ale jest też świadomość, że nie każdy może zostać zwycięzcą a to rodzi ogromną potrzebę doskonalenia i rywalizacji. Jedna z głównych bohaterek ?Miasteczka biegaczy? mówi: ?Kiedy biegnę, głęboko w sercu czuję, że jeśli będę ciężko pracować osiągnę sukces. Wiem, że będę następną Tirunesh Dibaba?. Inspiracje młodzi biegacze znajdują wszędzie. Miejsce z którego pochodzą a które zrodziło tyle talentów jest najważniejszą z nich. Ponadto są nieustającą inspiracją dla siebie nawzajem.

Młodzi biegacze z Bekoji w najśmielszych marzeniach widzą siebie TAM ? na podium, oklaskiwanych i podziwianych przez rodziny, przyjaciół i kibicujących z nadzieją Etiopczyków. Codzienność wygląda zupełnie inaczej. Ostre afrykańskie słońce, temperatura możliwa do wytrzymania tylko dla tamtejszych, kurz unoszący się z czerwonej etiopskiej ziemi po tym jak przetaczają się  po niej dziesiątki stóp biegnących po kilka godzin dziennie w morderczym treningu. Pojawiają się chwile zwątpienia. Hawaii, jedna z bohaterek filmu mówi: ?To nie jest tak, jak sobie wyobrażałam?. Żeby zostać topowym biegaczem trzeba pokonać wiele ograniczeń. Dążyć do celu pokonując przeciwności losu i jednocześnie walczyć o pozycję doskonałego atlety. To nie jest proste, wygrywają najlepsi.

Twórców filmu zafascynowało Bekoji i postać tamtejszego trenera Sentayehu Eshetu. ?Gdy zaczęliśmy to obserwować, zrozumieliśmy, że to jest to miejsce na którym powinniśmy się skupić chcąc zrozumieć jak żyją młodzi biegacze z Etiopii?. Pierwszą biegaczką, której talent dostrzegł Eshetu była Derartu Tulu. Odniosła spektakularny sukces sięgając po Złoto Olimpijskie w Barcelonie w 1992 roku, będąc jednocześnie pierwszą Afrykanką, która sięgnęła po tytuł. Po jej sukcesie trener upewnił się, że jeśli będzie pracował tak jak dotychczas, kolejny sukces jest kwestią czasu. Pasmo sukcesów rozpoczęte przez osiągnięcia Tulu trwały. Mestanet Tufa; Tariku Bekele; Kenenisha Bekele; Genzebe Dibka to zaledwie kilku wyborowych lekkoatletów ukształtowanych przez trenera. Sentayehu jest zdystansowanym, skromnym człowiekiem. Do swej pracy podchodzi z ogromną pokorą i odpowiedzialnością. ?By osiągnąć kolejny poziom, muszą biec dla Etiopii a ze swego biegu uczynić całe życie. Muszą skupić się na wizji swojego przyszłego życia i doprowadzić ją do końca? ? mówi Eshetu. Oglądając film szczególnie rzuca się w oczy w sposób podejścia trenera do podopiecznych ? traktuje ich z ogromną dawką zrozumienia i dobroci. Oni sami mówią Trener jest dla nas jak ojciec. Podczas treningu z ust trenera nieustannie padają łagodnie wypowiadane słowa Biruk?nie tak sztywno?zrelaksuj się!  lub Pamiętajcie! Ramiona pozostają w ruchu! Po każdym treningu dzieci klaszczą i śpiewają radośnie Sport dla zdrowia! Sport dla zwycięstwa! Podglądając pozornie banalny trening trudno uwierzyć, że obserwujemy reprezentantów nowego pokolenia wybitnych sportowców.

Jak twierdzą twórcy, okres realizacji filmu dał szansę wszystkim biorącym w niej udział na nawiązanie prawdziwych, szczerych relacji. Był to czas na wzajemne poznanie. Ekipa zżyła się z bohaterami i to widać na ekranie.

Jerry Rothwell dokonał godnej podziwu pracy tworząc tak niezwykły, kolorowy, wielowątkowy dokument. Historia mikroskopijnego Bekoji to historia wielkich osobowości. Biegaczom z Bekoji brakuje nowoczesnych technologii i sprzętu. Nie brakuje im ambicji, wiary i nadziei ? tych nikt nie daje i nikt nie odbiera.

Katarzyna Burda